Jego Świątobliwość Lungtok Tenpai Nyima jest przywódcą duchowym wyznawców religii bon na całym świecie. Urodził się w Kyangtsang (Amdo - Wschodni Tybet) w 1926 r. gdzie w wieku ośmiu lat wstąpił do klasztoru. Od 12 do 17 roku życia studiował medycynę tybetańską oraz rytuały tajemnych tantr odbywając w tym czasie kompletne praktyki wstępne pod przewodnictwem Shenraba Tenpe Gyaltsena (głównego lamy klasztoru Kyangtsang). Następnie wstąpił do Dialektycznej Szkoły kończąc ją po ośmiu latach odebraniem tytułu gesze w wieku 27 lat. Od 18 do 27 roku życia jego przewodnikiem duchowym był Gesze Tenzin Lodro Gyatso.
Po zakończeniu nauki wyruszył w podróż do Gyarlung (Wschodni Tybet), gdzie kopiując Kandżur Bonpo (ponad sto tomów) powrócił z nim następnie do rodzimego klasztoru. W następnym okresie pobierał nauki w klasztorach Yungdrung Ling, Menri i Khana. Na koniec udał się do klasztoru Drepung w Lhasie, gdzie studiował przez pięć lat do 1959 r. Po inwazji chińskiej zbiegł przez Mustang do Pokhary, Nepalu i ostatecznie do Indii. Dowiedziawszy się na miejscu, że opat klasztoru Yungdrung Ling wraz z wieloma lamami bon schronili się w klasztorze Samling (region Dolpo w Nepalu) przyłączył się do nich. Ponieważ wszystkie teksty bon zostały w Tybecie (ostatecznie zniszczone w dobie tzw. Rewolucji Kulturalnej), postanowił on zebrać pozostałości opierając się na księgozbiorze klasztoru Samling. Pracę tę wykonywał razem z Samtenem Gyaltsenem Karmayem i Loponem Tenzinem Namdakiem. W tym czasie spotkał on brytyjskiego badacza prof. David'a Snellgrove (Uniwersytet w Londynie) z pomocą którego opublikował książki w Delhi. Na jego zaproszenie cała trójka wyruszyła na trzyletni wyjazd do Londynu (Katedra Studiów Orientalnych) sponsorowany przez Fundację Rockefellera. Sangye Tenzin Yong Dong (jak się wówczas nazywał) miał okazję zetknąć się z monastycyzmem zachodnim żyjąc i studiując wtedy przez jakiś czas z benedyktynami i cystersami. W 1964 r. był nawet na prywatnej audiencji u papieża Pawła VI. W tym samym roku powrócił do Indii i na prośbę Dalaj Lamy założył szkołę w Massori ufundowaną przez angielskich sponsorów. Przez trzy kolejne lata pozostawał jednocześnie zarządcą szkoły oraz nauczycielem gramatyki i historii tybetańskiej, przeznaczając swoją skromną pensję (300 rupii miesięcznie) w całości na uchodźców bonpo w Manalii (Indie). W 1966 r. Gesze Sangye Yong Dong wyruszył na Uniwersytet w Oslo gdzie został asystentem prof. Simonssona nauczając historii przez dwa lata. Tam spotyka prof. Per Kvaerne, najwybitniejszego obecnie specjalistę od tradycji bon.
15 marca 1968 r. w Norwegii otrzymał telegram, który zawiadamiał, że został wybrany przez strażników bon 33 opatem klasztoru Menri i duchowym przywódcą bonpo. Informacja ta poprzedzona tzw. dobrym znakiem, snem proroczym, skłoniła go do natychmiastowego powrotu do Indii i przyjęcia na swoje barki odpowiedzialności za czystość przekazu i całą wspólnotę bonpo. Wielu lamów przybyło z Tybetu, Nepalu i Indii dać Jemu swoje inicjacje i nauki. Przez ponad rok intensywnie przygotowywał się do roli opata i lidera bonpo, który podtrzyma wszystkie linie nauk. To za jego sprawą i Lopona Tenzina Namdaka Rinpocze powstał nowy klasztor Menri w Dolanji oraz Dialektyczna Szkoła Bon, w której przyznano już 37 tytułów gesze z certyfikatami uznawanymi przez Jego Świątobliwość Dalaj Lamę.